1. Druk, druk, druk.. 

Je gelooft het of niet, maar in de jaren 60 maakten sociologen zich serieus zorgen over de toename van de welvaart en de toename van onze vrije tijd. Lange tijd dacht men dat wij, 21ste-eeuwse mensen, ons een ongeluk zouden vervelen. Nooit eerder hadden mensen in West-Europa zoveel vrije tijd als wij nu. Wat moet je doen met al die vrije tijd?! 

Maar van verveling is geen sprake. De meeste mensen ervaren het leven als hectischer en stressvoller dan ooit tevoren. Wat wordt er veel van je gevraagd en wat wordt er soms veel van je verwacht! Je rent van de ene naar de andere activiteit. Is het niet voor jezelf, dan is het wel voor een ander: voor je kinderen bijvoorbeeld, die maandags naar zwemles moeten, dinsdags naar gym, woensdags naar… enzovoorts. 

Tijdsdruk, hectiek, stress, een overvolle agenda en nog vollere mailbox – het zijn misschien wel de grootste plagen van deze tijd. En we lijken het nog normaal te vinden ook. Als mij gevraagd wordt hoe het met me gaat, hoef ik meestal niet eens meer antwoord te geven: ‘Hoe gaat het met je – druk zeker.’ ‘Druk zeker.’ Druk zijn, is de geaccepteerde norm. 

Maar is dat hoe God jouw leven bedoeld heeft? 

2. Hoe beleef jij je dagen!? 

Dan denk ik aan dat vers uit Psalm 118 en aan de toon die daar klinkt. ‘Dit is de dag die de HEER heeft gemaakt. Laten we juichen en ons verheugen.’ Dit vers stroomt over van blijdschap om elke nieuwe dag. – Daarom lezen we deze tekst ook vaak op feestdagen. Met Pasen of op bruiloften zingen we uit volle borst: ‘Dit is de dag die God deed rijzen, juicht nu met ons en weest verblijd’. 

Maar, mag ik je vragen: ‘Matcht’ deze blijdschap ook met het gevoel waarmee jij vanochtend bent opgestaan? Hoe begin jij op maandagochtend aan de nieuwe week? ‘Dit is de dag die de HEER heeft gemaakt. Laten we juichen!?’ De energieke blijdschap van Psalm 118 staat vaak haaks op het gevoel waarmee wij de dag beginnen. Dat hoeft overigens niet alleen te komen door drukte van gezin of werk. Er kunnen allerlei zaken in je leven spelen – familie-sores, soms ook ziekte – waardoor je de nieuwe dag niet met zulk enthousiasme kunt begroeten. 

3. Omgaan met tijd 

Hoe zit dat nou? Hoe komt dat nou? Laten we een spade dieper steken. Er zijn drie dingen die onze omgang met de tijd kenmerken: 

1.      Als eerste, is tijd iets waar we altijd tekort aan hebben. 

2.      Vervolgens, het tweede kenmerk, proberen we er toch het beste van te maken: met behulp van een strakke agendaplanning, een to-do-list of een gezinsplanner. Zo probeer je toch enige ‘grip’ te houden op de weinige tijd die je hebt. Vaak tevergeefs. We proberen de tijd te beheersen, maar de praktijk is, dat onze agenda óns beheerst. Ken je dat gevoel, dat je ‘geleefd wordt’? 

3.      Dat dwingt je keuzes te maken: waar besteed je je tijd wel aan en waar niet? Je tijd is een kostbaar bezit! Dat is het derde wat onze omgang met tijd kenmerkt: We zien tijd als óns bezit. 

Maar is tijd wel óns bezit? 

Daar komen we bij één van de vragen die je verder kan helpen, om anders om te gaan met ‘je’ tijd: Is het wel ‘jouw’ tijd? 

4. De tijd is geschapen én ons geschonken 

Is de tijd wel jouw bezit? 

Psalm 118 zegt: Dit is de dag, die de HEER heeft gemaakt. Gód heeft de tijd gemaakt. Het is zelfs één van de allereerste dingen die God in Genesis doet. Hij maakt het licht en scheidt dat van de duisternis. ‘Het werd avond en het werd morgen. De eerste dag.’ Zó begon de schepping. De tijd is Gods geschenk aan ons. God gééft je de tijd, en dat doet Hij elke dag opnieuw. 

Zó mag jij elke ochtend wakker worden, met dat gevoel: Deze dag is door Gód gemaakt. God gééft mij deze dag. Hij gééft mij lucht om te ademen. Ik kríjg van Hem tijd om te leven en te werken. Ik weet het, het is niet altijd makkelijk om de tijd als geschenk te zien, maar het zal je helpen om meer ontspannen te leven. 

Dít is de dag die de HEER heeft gemaakt. Morgen en overmorgen zijn nog helemaal niet in beeld. En gisteren? Gisteren is voorbij. – Dat is trouwens ook een stukje genade van God, dat gisteren voorbij is. Daar hoef en kán je niet aan vasthouden. Het is voorbij. Maar vandaag geeft God je een nieuwe dag. 

De tijd is niet je grootste vijand, het is eerder een kans. Je hébt niet veel te kort tijd, je kríjgt van God de tijd, álle tijd, elke dag weer, als een mogelijkheid om aandacht te schenken aan God, aan jezelf, aan je medemens, aan de schepping. 

5. Leren leven op het ritme van genade 

Als je zo leert te leven, vanuit de tijd die God gééft, en niet vanuit de 24 uur die je in een dag hébt, dan zul je óók leren leven op het ritme van Gods genade. Onze maatschappij draait op het ritme van de klok, maar de tijd van God draait op het ritme van genade. 

Denk nog maar eens terug aan het ritme van het scheppingsverhaal: eerst wordt het avond en vervolgens morgen. God begint zijn scheppingswerk telkens in de avond. Dát vormt het ‘ritme van genade’: Wij gaan slapen en God begint zijn werk. 

In een prachtig boekje dat hierover gaat, staat het zo: 

‘Het eerste deel van dag speelt zich weliswaar af in het donker, maar die duisternis is niet zonder activiteit. Gód is óp en bezig de gewassen te doen groeien nog vóór de boer opstaat. God is al bezig de wond te hechten nog voor de praktijk opent. Als de boer en de huisarts opstaan, mogen ze met God meedoen en een grote bijdrage leveren aan die werkzaamheden, maar enkel en alleen omdat Gods genade eerst kwam. 

Op dezelfde manier, werkt God ook ín en áán jou, in lichaam en geest, terwijl je slaapt. Hij begint zijn werk om de wonden en pijn van gisteren te genezen; Hij spreekt je vrij van de schuld die je over gisteren voelt. Als je zó opstaat, is inderdaad elke morgen nieuw en het waard om dankbaar voor te zijn, nog voordat je er zelf ook maar de minste energie in hebt gestoken.’ 

Hoe rijk is het te mogen leven op het ritme van genade: Je agenda, die wordt er niet minder vol van, en tóch ben je dan nooit meer druk!