Publicaties (e.d.)

Stelling:
'Openbaring is niet bedoeld om toekomstvoorspelling aan te ontlenen.'
 
Reactie:
'Eens' 
 
"De Bijbel is geen glazen bol om ons te helpen in onze(!) toekomstvoorspellingen. Alsof Openbaring de Telegraaf uit 2050 is met schreeuwerige koppen, tijdbalkjes en schema's van wat ons te wachten staat. Nee, gelukkig niet!" Dat zegt theoloog Ilonka Terlouw. 

"In het laatste bijbelboek gaat het enkel en alleen om dé openbaring van Jezus Christus zelf. Niet voor niets heet het boek ook Openbaring. Enkelvoud! Veel mensen spreken van 'Openbaringen', alsof het gaat om een veelheid van voorspellingen en toekomstige gebeurtenissen. Maar God gééft ons een toekomstverwáchting: Jezus komt! 

Het is belangrijk dicht bij de Bijbeltekst zelf te blijven. De vraag moet zijn: Wat wil God ons zeggen? En niet: wat willen wij zo graag weten? Als ik lees over de zeven zegels, bazuinen en schalen, dan wijst dat op een heel andere indeling dan onze chronologische kijk op de tijd. Dat matcht niet en dus is het niet wijs om ónze tijdlijnen daar bovenop te leggen. 

Ik zie in die drie maal zeven bijvoorbeeld een intensivering van de oordelen van God. Maar ook dat Hij het kwaad te lijf gaat. God wil ons daarmee waarschuwen en troosten. Openbaring zegt dus wel degelijk iets over de toekomst. Maar niet om ons een interessante eindtijdvisie voor te spiegelen. God wil ons aanmoedigen om trouw te zijn aan Christus. 

Dat perspectief van Openbaring vergeet je gemakkelijk, als je druk bezig bent met discussies over de antichrist, het duizendjarig vrederijk of de opname van de gemeente. Grappig is, dat die laatste kreet zelfs helemaal niet terug te vinden is in het boek! 

Wat laat Openbaring wel zien? Dat Gods Koninkrijk en de hemel naar ons toe komen. We krijgen de belofte van een nieuwe aarde. Daar zal Christus Gods Koninkrijk vestigen. Even kort door de bocht: Wij gaan niet naar de hemel, maar de hemel komt naar de aarde!" 

Ilonka Terlouw, in: EO-Visie 43, 23 t/m29 oktober 2010 

In september kreeg ik de vraag: Waarom kriebelt het geloof bij jou? Ik kan daar een makkelijk en een iets minder makkelijk antwoord op geven. Ik denk dat het tweede echter is, en meer bij de waarheid komt. 

Afgelopen zomer was ik op vakantie in Amerika. Samen met mijn vriend reed ik per huurauto naar de meest paradijselijke gebieden van Amerika, 3 weken lang. Na 2 weken - ja, het kon bijna ook niet missen, ging mijn vriend op zijn knieën. Eindelijk was het dan zover, we waren officieel verloofd. 18 juni gaan we trouwen!

Dezelfde week verliet mijn vader mijn ouderlijk huis. Mijn moeder bleef alleen achter. Hij en mijn moeder gaan niet samen verder. Ze liggen in scheiding. Tegen de tijd dat wij trouwen, zullen ze waarschijnlijk gescheiden zijn. Waarschijnlijk - want zeker is dat ook weer niet, een scheiding is natuurlijk niet 1-2-3 geregeld. Mijn trouwjurk kocht ik vorige maand alleen, zonder mijn moeder. En ik vraag me af: hoe moet dat straks, in juni, als zij nog steeds niet met elkaar in één ruimte kunnen zijn? 

Allerlei vragen. Vragen niet alleen voor mij, niet alleen aan mijn ouders, maar vooral aan God: hoe moet ik nu verder? Hoe kan dit? Zal óns huwelijk het wél redden? Wilt U wel dat we trouwen? Hou ik mezelf niet voor de gek? Hoe kan het dat mijn ouders uit elkaar gaan, had U daar niet wat tegen kunnen doen? Hoe kan ik nog bidden voor mijn ouders? Er zijn zoveel leugens, er is zoveel verdriet! 

Het kan me soms heel verdrietig maken. Wat er in je leven gebeurt, is niet altijd eenvoudig te verteren. Soms raakt het je keihard en weet je niet meer waar je heen moet en wie je zelf bent. Maar juist dán gaat het geloof kriebelen. Dán lees ik van Jezus, die geboren werd in Bethlehem. 

Het spijt me, maar ik kan niet zomaar alle bewijzen die er zijn voor Zijn bestaan, voor Zijn leven en voor alles wat Hij deed, naast me neerleggen. Ik geloof er niet in dat alles maar 'subjectief' is. Mensen zeggen het me keer op keer: 'ach, je ouders scheiden - misschien is het wel beter zo.' Maar waarom? 'Nou, waar twee vechten hebben twee schuld, niet? Het ligt er maar aan hoe je het bekijkt.' - Maar ik geloof er niet. Hoe je er ook naar kijkt, ik zie alleen maar verdriet. Mijn vader is kapot, mijn moeder is kapot. En ik voel alleen maar verdriet. Dan wil ik antwoord. 

En dan is het kerst... Jezus wordt geboren en plots schijnt het licht weer in mijn hart. Ik weet niet wannéér alle definitieve antwoorden komen. Maar ik weet zeker dat God een antwoord heeft gegeven toen Jezus werd geboren. We zien dat nog niet altijd in de praktijk van ons leven. Maar toen Jezus kwam, begon God met Zijn redding. Alleen omdat Hij werd geboren, kon Hij sterven. Alleen omdat Hij stierf, kon Hij opstaan. Alleen omdat Hij opstond, kon Hij opvaren naar de hemel. Alleen omdat Hij naar de hemel ging, kan Hij terugkomen. En dán zal Hij alle tranen uit onze ogen wissen. Er zal er geen dood, geen rouw en geen verdriet meer zijn. 

Daarom kriebelt het geloof bij mij: ik heb antwoorden nodig. En het het enige antwoord dat zinnig is, is Jezus Christus. Ik ben ervan overtuigd dat niet alleen ik Hem nodig heb, maar jij net zo.
 
In: Jeugdklanken, december 2009

'Let's take some time for prayer. We zijn goede vrienden geworden, maar hebben nog niet samen gebeden. Als we naar elkaar toegroeien, groeien we ook dichter naar God toe.' - zei Ben(lanthung Yanthan) twee weken nadat we elkaar leerden kennen. 

100 jaar geleden waren het nog koppensnellers, nu hebben de stammen van Noord-Oost-India (waar ik 4 maanden was) zich grotendeels bekeerd. Hun spiritualiteit wordt gekenmerkt door gebed. Zo werd mijn verjaardag bijvoorbeeld ook begonnen met een bidstond voor mij. Vrienden worden, betekent samen bidden; met elkaar en voor elkaar.

We zitten vaak vol vragen. Soms lijkt God mijlen ver weg. We willen ons aan God toewijden, maar de dagen vliegen om met dagelijkse beslommeringen. We proberen regelmatig Bijbel te lezen, maar het komt er gewoon niet van, of het zegt ons weinig - terwijl we dat wel graag zouden willen. Waarom maakt God het ook zo lastig? Als we een praiseavond hebben lijkt God zo dichtbij, maar waar is God 'the day after'?

Alleen komen we er niet uit. Daarom heeft God ons vrienden gegeven. Christen-vrienden, die voor elkaar kunnen bidden. Hardop, met elkaar en voor elkaar bidden als basis van je dagelijkse vriendschap. Gebed geeft niet antwoord op alle vragen, maar het helpt ons wel door vele heen. 

Als je samen bidt, leer je God kennen. De een spreekt hem aan als 'vader', een ander als 'vriend' of 'machtige schepper'. Je leert God kennen zoals je hem nog niet kende. 

Als je samen bidt, vervliegen vele twijfels. Ze lijken niet ter zake doende. Die persoon spreekt immers tot Iemand. En die Iemand wordt om hulp, zorg en zegen gevraagd voor jouw leven. 

Als je samen bidt, groeit je geloof. Je hoort je vriend spreken tot God en ziet de relatie die mogelijk is met God. Dat geeft geloof.

Als je samen bidt, wordt jouw leven in de handen van God gegeven. Daar is het veilig. Soms kan je je eigen zorgen niet aan God overgeven, maar een ander kan dat wel voor jou doen. 

Liefde is...bidden voor elkaar. En een vriend heeft ten alle tijde lief (Spr. 17:17).

Wat zou je ervan zeggen, om de eerst volgende verjaardag het feest te beginnen met een bidstond voor die persoon? 

Ilonka Terlouw, Kernkatern Hervormde Gemeente Huizen, 8 december 2006

'Is er niets meer dan passief consumeren, 't brengt je niet waar je naar zoekt' zingt Gerald Troost. Oplossing? Consuminderen. Een modern begrip dat tegenwoordig overal in christelijke kringen geroepen wordt. 

Het probleem erachter is echter heel wat ouder: Reeds op de eerste pagina's van de bijbel lezen we dat Adam en Eva er al moeite mee hadden. Consuminderen? Daar hadden ze toen nog nooit van gehoord. Ik mag van alle boompjes eten behalve eentje? Nou, dan wil ik toch juist ook die ene...Het was Noach ook vreemd om wat wijn te consuminderen. Israel tijdens de woestijnreis had ook weinig op met consuminderen: dagelijks kregen ze manna van God. Voldoende? Ja voldoende manna, maar vlees was nog beter geweest...Salomo had aan 1 vrouw ook niet bepaald voldoende en Judas zag de 30 zilverlingen al in zijn buidel glinsteren. Het probleem is al zo oud als de wereld zelf. 

De oplossing overigens ook. Reeds in bijbel lezen we dat God tegenover onze drang naar meer zet: 'Mijn genade is u genoeg'. Een cultuur van het 'genoeg', van voldoende hebben. Dat is waar consuminderen op doelt. En Gods genade is ook echt genoeg! Meer dan een klein mannetje met een paar steentjes is dan niet nodig om de grootste vijand te verslaan. Wat brood en vis is dan voldoende voor meer dan 5000 man. 

Gods genade is voor ons niet alleen genoeg, er is ook genoeg van. God schenkt het ons overvloedig. God heeft nog nooit van 'consuminderen' gehoord: In de cultuur van het genoeg schenkt Hij zijn genade niet met mate! 

En van die genade kan je toch geen genoeg krijgen...

Ilonka Terlouw, Kernkatern 'Consuminderen', Huizen, 9 december 2005 

N.a.v. Efeziers 3:18 

Zo begint Paulus zijn brieven vaak: 'Aan de heiligen'. Wat een visie op de gemeente spreekt daaruit! 

Hoe zit u 's zondags in de kerk? Ziet u die man, twee banken naar voren, keurig geschoren, strak in het pak? Daar zit een heilige! En die vrouw, met dat exact bij haar kleren passende hoedje, is ook een heilige. En daar vooraan zit nog een heilige: die jongen met die moderne stonewashed spijkerbroek en streepjes overhemd. God roept elke zondag al Zijn heiligen bijeen!

Die uit volle borst meezingende man, dat meisje dat tijdens het intochtslied op de kerkbank klimt om met vader mee te lezen, die jonge vrouw met dat rose blousje, opgestoken haar. Zoveel verschillende mensen.....En elk is speciaal door God geroepen een heilige te zijn. Uit al die millioenen mensen die hier op aarde rondlopen, heeft God zijn oog op een ieder van hen afzonderlijk laten vallen. Elk van hen is door God geliefd; al die mensen zijn in God volmaakte mensen.

Wat voor een machtige God is dit? Wat is dit voor een liefde? 

Paulus schreef dat we alleen 'samen met alle heiligen' kunnen leren welke de breedte, lengte, diepte en hoogte van deze liefde van Christus is (Ef. 3:18). Wat een realiteit! Al die verschillende heiligen leren mij elke zondag hoe bijzonder die liefde van God is. Die 'breedte, lengte, diepte en hoogte' worden dan wel heel letterlijk: 

Christus' liefde is breed genoeg, om al die verschillende mensen te omvatten; lang genoeg om elke zondag, week na week, maar weer voort te duren; diep genoeg om zelfs de meest gebroken mens te bereiken; en hoog genoeg om ons tot aan de voeten van de Vader in de hemel te brengen. Dáár zijn wij voor de troon van de Heilige, daarom zijn wij allen heiligen. 

Ilonka Terlouw, Kernkatern Hervormde Gemeente Huizen, juni 2004