Preken op volgorde van Bijbeltekst

Als God al rustte, hoezeer temeer moeten wij dan rusten. Maar ergens mee ophouden is een kunst apart. Beginnen is moeilijk, maar ophouden ook. Een preek over rust nemen en rust vinden.

Als God je roept, waarnaartoe dan ook of voor welke taak dan ook, hoe manage je dan je verwachtingen? Verwacht je het dan van de wég of van Gód? 

Er zijn drie grote uitdagingen die we in het leven onder ogen moeten zien:1) de familie waaruit je komt; 2) de eenzaamheid in je leven; 3) de pijn die je is aangedaan. En de vraag is: Hoe reageer je?

In Tamar treffen wij aan wat iemand groot maakt. Dit verhaal leert ons daarbij, dat we dat soort grootheid vaak dáár aantreffen, waar wij haar het minst verwachten. 

Ons verdriet dwingt ons het te hebben over wie Hij is. De HEER is liefdevol is: Hij weet zich als een moeder onverbrekelijk met haar kinderen verbonden.  

Als kerk en kerkgangers zijn we niet immuun voor negativiteit. Maar God stelt leidinggevenden in de kerk aan om een ander geluid te laten horen.  

Dit boekje Ruth sluit goed aan bij hoe wij, in deze tijd, God vaak ervaren, of juist, beter gezegd, niet ervaren. De kunst van het geloven is om Gods werk in het gewone te zien. 

Hanna is niet druk met de vraag welke dingen van het geloof ze aan haar kind wil doorgeven, zij wil haar kind aan Gód geven. Zij bidt niet dat Gód dit of dat aan haar kind geeft, zij geeft haar kind aan God.

Onze kracht ligt niet in één of andere management strategie waarin wij outside the box moeten leren denken. Onze kracht ligt in een God, die buiten de bestaande kaders om werkt.

Iedereen heeft iets in zijn leven waarbij hij wel wat hulp kan gebruiken. Misschien heb je het gevoel vast te zitten in dezelfde patronen of is er een nieuwe ontwikkeling in je leven die stress of verdriet veroorzaakt. Wat je probleem ook is, wij kunnen een therapeutisch plan voor je opstellen om je te helpen.

God is niet ‘voor handen’, en toch zien we Gods hand overal. Dat geeft ons de moed om onze eigen grenzen te verleggen: om dát te doen, waarvan we zelf niet hadden gedacht dat we het ooit zouden doen, of kunnen. 

Dankbaar zijn? Soms zou je wel willen, maar kan je er gewoon even niets mee. En toch vraagt God je om er -  vóór het oog van je vijanden – een feestje van te maken. 

Voor God is elke traan die wij laten kostbaar. Hij vangt ze op. Hij bewaart ze tot die dag dat wij zullen thuiskomen, van een slagveld misschien wel. Dan zal hij dat flesje laten zien. Het zal meer zeggen dan woorden kunnen uitdrukken: ‘Zie maar, zoveel hou ik van je.'  

Overal om mij heen zie ik het gebeuren: hoe onzorgvuldig er wordt omgegaan met het verdriet van mensen. God gaat compleet anders om met ons verdriet.

God is met je. Hij staat aan je zij en trekt met je mee dit leven door. God zal met je mee lachen en met je meehuilen, tot tot die dag dat je thuis mag komen. Voorzichtig zal hij je tranen van je wangen wegvegen en ze opvangen in zijn fles. Het zullen je laatste tranen zijn. 'Nooit meer tranen, nooit meer pijn...'

Voor God is elke traan die wij laten kostbaar. God bewaart je tranen, tot de dag dat je thuis zult komen. Dat  tranenflesje geeft een bijzondere hoop: Op die dag zal God rechtspreken. Elke traan zal op die dag getuigen van alles wat we in ons leven hebben moeten doorstaan. Op die dag, zal God je recht doen.  

Verlangen we er wel echt naar, om zo dicht bij God te leven? Het is niet onmogelijk om zo sterk naar God te verlangen. Ik denk dat het vergelijkbaar is met heimwee.

Hoe ga jij op reis? Bedenk telkens dat God als een schaduw met je leven meegaat. Als de hitte je teveel wordt, is Gods schaduw maar één stap weg. Het leven is een pelgrimsreis onder het wakende oog van God.

De vraag is niet: Wat wil ik kwijt? Het gaat er niet om dat jij je hart kan luchten, maar dat je de ander dient met wat je zegt.

Hoe laat is het in jouw leven? Prediker 3 vormt een uitnodiging in de tijd te leven en te genieten, maar dan niet zoals de 'pretparkgeneratie'

Onze gebeden zijn doorspekt van het ‘ik’! Maar in het volmaakte gebed dat Jezus ons leert, komt het woordje ‘ik’ niet voor, en het woordje ‘mij’ ook al niet.  

Bij de woorden ‘Onze Vader’ kunnen we Gods vaderschap makkelijk met onze eigen ideeën invullen. We moeten bij Jezus te rade te gaan. God is boven alles zíjn Vader. 

Die knagende en regelmatig terugkerende onrust dat God soms zo ver weg lijkt! Dat kan ons boos maken, dat kan ons bitter maken, óf het kan ons tot bidders maken. 

De vragen van gisteren zijn de vragen van gisteren. God vraagt je: Wat kan ik vandaag voor je doen? Nu? Waar loop je nu tegenaan? 

Hoe kan er ooit wereldwijde vrede zijn als wij elkaar niet kunnen uitstaan? Het grootste probleem van Gods komende rijk is niet of Gód ons wil vergeven. 

Ik las afgelopen week een verhaal van twee mensen die richting de veertig liepen en aangaven: “We zijn gewoon gestopt met geloven...” 

Onze gedachten staan vaak bol van de lijstjes waarin we van alles rangschikken. Maar de vraag is: Meet jij jezelf af aan anderen of aan God?

Wie bidden een plek geeft in zijn leven, kiest er bewust voor vast te houden aan een God die groter is dan zijn eigen zorgen. 

Wat zijn dingen in jouw leven waarvan jij denkt ‘ik heb het verprutst’, 'of ‘een zooitje van gemaakt’? Op deze puinhopen staat het kruis.

De intocht van de ark (2 Sam. 6) laat ons iets zien van het geheim van de intocht van Jezus. In Jezus is God aanwezig en dat zet alles op scherp. 

Verscheurdheid en gebrokenheid. Hoe vaak kunnen we dát zeggen in deze wereld, dat zulk lijden goed nieuws is? Slechts één mens, een vrouw,   bood Jezus een moment van genade in dat lijden.  

De intocht van de ark (2 Sam. 6) laat ons iets zien van het geheim van de intocht van Jezus. In Jezus is God aanwezig en dat zet alles op scherp. 

Hoe sta jij bij het graf? Met een mobieltje in je hand voor een selfie met de opgestane? Dán sta je er voor niets. Pasen vraagt om geloof.

Heeft bidden wel zin? Maar de vraag is niet of God gebeden verhoort, zegt Jezus. De werkelijke vraag is, of er nog wel mensen zijn die bidden.

Als het kruis dat je week in week uit met je meedraagt groter is dan de lichtpuntjes die dit leven te bieden heeft, weet dan dat de hoop die Christus je biedt, groter is dan jouw kruis. 

Op paasmorgen wordt Jezus gezocht, maar niet gevonden. Heb jij dat weleens meegemaakt? Dat je de Heer Jezus zoekt, maar Hem niet vindt?  

Opvoeden, hoe doe je dat? Met welke strategie bereik je de verlangens die jij en God hebben voor het leven van je kind? Deze preek weegt 'genade gedreven opvoeden' af tegen alternatieve opvoedstrategieën. 

Het wonder dat Jezus doet in Johannes 9, vormt een soort van experiment waarmee Jezus de mensen test om te kijken wat zij zien. Door stigmatisering en beeldvorming kun je blind worden voor Gods werk. 

Heel wat mensen vinden het makkelijk voor anderen te zorgen, dan zich te laten verzorgen. Als Jezus jouw voeten mag wassen, zal je Godsbeeld en zelfbeeld veranderen.

Waaraan denk je dat mensen jou herkennen als  een discipel van Jezus Christus? Wat zouden ze over jou zeggen?  

Toen Jezus opstond, hervatte het oude leven zich niet. De opstanding van Jezus bevrijd je juist van je leven, van je pijn, van de crisis die je hebt meegemaakt. 

'God, had u dat niet anders kunnen doen?' Wat is het geloof nog waard, als het dan, wanneer het erop aankomt, geen verschil blijkt te maken?

Genade gedreven gezinnen bieden hun kinderen vier vrijheden. Deze vrijheden vormen vier bruikbare handvatten om Gods genade uit te dragen in je gezin. Zo biedt je je kinderen een veilige, oordeelvrije ruimte en wordt 'Gods liefde werkelijkheid' (naar 1 Joh. 4:17).

‘Heb je de kerk per se nodig om te geloven?’ Wat mij betreft luidt het antwoord voluit 'ja'. Wij mensen moeten leren liefhebben. Hoe dan? Door de kunst van het liefhebben af te kijken bij God. De kerkdienst is de plek waar God naar je lacht, zondag na zondag, opdat jij teruglacht 

Wat is de waarheid over jouw leven? Paulus telt geen zegeningen; 

Paulus telt hij geen crises; het enige wat voor hem telt is Christus.  Wanneer je vanuit de waarheid in Christus naar je leven kijkt, de dingen er heel anders uitzien. 

Januari 2021: De kerk is al sinds maart 2020 (grotendeels) dicht. Geloven thuis zet de toon. Maar hoe doe je dat? Zelf, samen met je partner, én: met je gezin. Wat doe je vóór je kinderen, mét je kinderen? Inspirerend opvoeden begint met terugkijken op je eigen geloofsopvoeding (1) en jezelf vervolgens de 'waarom'-vraag te stellen (2). De 'Golden Circle' van Simon Sinek leert ons stil te staan bij onze diepste drijfveren: Waarom zou je kind eigenlijk moeten gaan geloven?